Wish I had no shadow like this

  Ποτέ δεν ξέρεις από που θα σου έρθει. Η προσγείωση στην πραγματικότητα είναι πάντα η πιο ανώμαλη και με πολλές αναταράξεις. Στο τέλος, πάντα η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και οι επιζώντες μετρημένοι στα δάχτυλα. Αν είσαι εσύ ένας απ' αυτούς, το τραύμα θα σε κυνηγάει πάντα και τα σημάδια δε θα σβήσουν παρά μόνο θα καλύβονται με μεταξωτά υφάσματα και μπογιές.
  Έτσι, λοιπόν, προσγειώθηκα κι εγώ. Καταραμένη πραγματικότητα.. Την απεχθάνομαι και την εκτιμάω ταυτόχρονα. Είμαι επιζώντας όμως, ήμουν σίγουρη, το ήξερα απ' την αρχή ότι θα επιζήσω, είμαι πιο δυνατή απ' όσο νόμιζα κι απ' όσο προσπαθούσα πάντα να αποδείξω στον εαυτό μου. Τώρα, τον έχω κι αυτόν και μ' έσωσε.
  Και τραύματα έμειναν, όμως οι πληγές είναι ακόμη ανοιχτές, δεν έχουν περάσει πολλές ώρες απ' την προσγείωσή μου, άλλωστε. Πίστευα πως είχα πολλά κι όμως κατέληξα να μετράω λίγα δικά μου. Μα, δεν πειράζει, δε μ' ενοχλεί.
  Μόνο την υποκρισία δεν αντέχω. Αλλά σ' αυτό φταίω και 'γω που λατρεύω και πιστεύω στα παραμύθια και θα 'θελα να ζω μέσα σ' ένα κι ας είχε και λύκους και τέρατα, θα 'μουν γοργόνα και θα τραγουδούσα. Και κάποιος θα με ξεφύλλιζε αργά, ο μεγάλος θ' αγαπούσε τους λύκους και το παιδί θα τους έτρεμε και θα θαύμαζε τις νεράιδες και τις γοργόνες, έτσι συνέβαινε πάντα.
  Ξέρεις κάτι, δεν έφτασα μέχρι εδώ για να ξαναγυρίσω στην αρχή, σε μια άλλη αρχή ή στην ίδια. Βρήκα πολλά που είχα χάσει, κέρδισα κι άλλα που δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα 'χα. Και είμαι καλά, απλώς βαρέθηκα να είμαι πιόνι και να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι ελέγχω τα πάντα, δε χρειάζεται τελικά.
  Όλοι λένε πως τελικά ότι αγαπάς σε πληγώνει. Μπα, δεν ισχύει. Απλώς όλοι τείνουν να πληγώνουν τους πάντες στην τελική, ακόμη κι αν δεν το 'χουν σχεδιάσει. Κι εσύ απλώς τυχαίνει να αγαπάς και κάποιους απ' αυτούς, οπότε, ναι, πληγώνεσαι.
  Δεν πειράζει που ίσως να τελειώσουν όλα. Δεν πειράζει που είμαστε βιβλία και αλλάζουμε συνεχώς σελίδες. Άλλοι διαβάζουν γρήγορα και πάνε κατευθείαν στην επόμενη κι άλλοι διαβάζουν αργά και απολαμβάνουν την κάθε λέξη ξεχωριστά. Όπως και να 'χει, όλοι τελικά καταλήγουμε να γυρνάμε στις προηγούμενες σελίδες και να ρίχνουμε κλεφτές ματιές, μήπως κάτι αφήσαμε, μήπως κάτι ξεχάσαμε ή σβήσαμε.
  Εγώ δε γυρίζω σελίδα. Απλώς θα τρέξω στην επόμενη παράγραφο και, πού ξέρεις;