When angels dance..

  Σε είδα στο δάσος των ευχών, τη νύχτα που τα αστέρια ξεψυχούσαν και αποχωρίζονταν για πάντα τον ουρανό. Δεν περπατούσες, χόρευες με το ρυθμό του ήχου της βροχής πάνω στα πέταλα των λουλουδιών και τις πέτρες. Σαν να παρηγορούσες τα δέντρα, σαν να τους έδινες ελπίδα..

Χιλιάδες αστέρια πέφταν απ' τον ουρανό και κάποια ήταν για 'μένα. Όμως δεν κράτησα κανένα.. Σου χάρισα όλες μου τις ευχές, δικές σου. Πίστεψα τόσο σ' εσένα..
Κάποια στιγμή, καθώς σε χάζευα να μαγεύεις το δάσος των ευχών, το βλέμμα σου έπεσε πάνω μου.. Με κοίταξες, σταμάτησες τον ονειρικό σου χορό και το δάσος πάλι ξεψύχησε.  Και εκεί, κάτω απ'την βροχή των αστεριών, με δάκρυα στα μάτια σου, με ρώτησες.. "Και τα αστέρια; Τα αστέρια φοβούνται τη βροχή; Κάνουν ευχές τα αστέρια όταν λυγίζουν;"

Τι να σου έλεγα; Δεν ήθελα να λαβώσω την αθώα ψυχούλα σου, δεν σου άξιζε αυτό. Κοίταξα για τελευταία φορά τα χρυσόλευκα φτερά σου και έφυγα τρέχοντας.. Όμως μετά θυμήθηκα το χαμόγελό σου.. εκείνο το χαμόγελο που, δίπλα στον ήλιο και στο φεγγάρι, ξεχώριζε. Γύρισα πίσω να σου πω πως και τα αστέρια φοβούνται τη βροχή, πως και τα αστέρια κάνουν ευχές, αλλά τότε κατάλαβα. Δεν υπήρξες ποτέ..
Νομίζω πως, εκείνη τη νύχτα, σε μίσησα όσο σε αγάπησα. Όμως δεν κατάλαβα ποτέ.. τις λέξεις που έγραφες στον αέρα με τις κινήσεις της μορφής σου, με το χορό σου. Αυτές οι λέξεις σκορπίστηκαν στο δάσος των ευχών και έγιναν και οι ίδιες ευχές. Μα αν ενωθούν ίσως γεννηθούν όνειρα.. Υπήρξες.