Ελευθερία είναι να είσαι άλογο και να τρέχεις στη θάλασσα, με τα μόνα πέταλα στο κορμί σου, να είναι τα πέταλα της παπαρούνας.

Ελευθερία είναι να είσαι αόρατος αετός που πετάει περνώντας μέσα από τα σύρματα των φυλακισμένων χωραφιών και των καλωδιωμένων δέντρων.

Ελευθερία είναι να είσαι μυρμήγκι που το πατάει ο βράχος υπεροπτικός, υποτιμητικός, γεμάτος ειρωνεία και πληγώνεται.

Ελευθερία είναι να είσαι κόκκος της άμμου που αλλάζει λιμάνια και στεριές, με συνταξιδιώτες τα κύματα και προορισμό το «κάπου», το «αλλού».. Το «κάπου αλλού».

Ελευθερία είναι να είσαι άνθρωπος, Ίκαρος που πετάει πιο πάνω απ’ τον ήλιο με λιωμένα τα φτερά και χλευάζει τη θάλασσα που δεν τον φτάνει το μάτι της.


Πώς να σπάσεις το γυαλί και να φύγεις μακριά
αφού δεν έμαθες ποτέ σου να πετάς;
Πώς να λιώσεις τη σιωπή και να βγεις απ' τη φυλακή 
αφού μια ζωή με αγγέλους πολεμάς;

Πότε θα χαμογελάς δίχως να 'χεις ενοχές 
όταν ξέρεις πως σε πτώματα πατήσαν;
Στο φιλί της μοναξιάς μεθυσμένος με κοιτάς
ξέρω πια, ράγισες και σε μισήσαν

Δεν ξέρω στην αγάπη νεκρός γιατί να νιώθεις
δεν ξέρω αν στα αλήθεια αγαπάς
Θα σπάσω τη συνήθεια, θα ξεθάψω την αλήθεια,
θα μάθω αν γελάς όταν γελάς..

Στις άκρες των χειλιών σου χαράξανε προτάσεις
που μια ζωή μαζί θα κουβαλάς
Σου κλείσανε τα αυτιά, τα πετάξαν στα σκυλιά
και σου 'μαθαν απλά πώς να σιωπάς

Στα μάτια σου κρυφτήκαν υγρές αλήθειες χίλιες
που ποτέ σου δεν ερμήνευσες σωστά
Θα μάθουν να μιλάνε, θα πάψουν να κοιτάνε
και θα χαθούν ξανά στο πουθενά..

Δεν ξέρω μες στον πόνο ζωή γιατί να νιώθεις
μα ξέρω δε ζεις αν δεν αγαπάς
Θα κάψω το σκοτάδι, θα σβήσω το σημάδι,
θα πάψεις να πονάς όταν γελάς..




*I am an asphalt flower breaking free
but you keep stopping me
Release me,
Release me